خواند شب در«مايه افشار» دزد :

«شد سرازير از در و ديوار دزد »!

ظاهرا مجنون وليكن راهزن !

بوسه مي دزد زروي يار دزد !

خوب مي داني كه وقت دوختن

بُرده از پيراهن و شلوار دزد !

پول در مي آورد وقت فروش

اززمين صاف و ناهمواردزد !

خنده برلب مي زند جيب تورا

موقع روبوسي و ديدار دزد !

چندروزي رفته زندان چون همه

باسند آزادشد هربار دزد!

رفته بودم سالني ديدم كه واي !

مي زند بادوستانش تاردزد !

چندشركت ساخته درهركجا

از فروش «شيشه» و «سيگار»دزد !

آدم بي غيرت و بي عاطفه

آدم لوطي و مردم خوار دزد !

مثل كودك زودگولت مي زند

وقت پند و موقع گفتاردزد !

من نديدم گر شما ديدي بگو

هيچ آويزان شده بردار دزد ؟!

پول مردم را كه خورده دايما

مي خورد «شامپاين» توي «بار» دزد !

رفته بودم بنده جايي ،پيش ِمن

سبزشد ناگاه يك خرواردزد !

پيش ازاينها دزد مخفي مي شده

حال آزاداست درانظاردزد !

شورت يك حاج خانمي را نيمه شب

برد و قايم كرد توي غار دزد !!

ديده ام شب زنده داري مي كند

تا بدزد چيزي از بازار دزد !

زردو لاغر شخص زحمت كش ولي

همچوگاو گنده و پرواردزد !

صبح كه از خانه بيرون مي روم

مي شودروي سرم آوار دزد !

قحبه اي را تور زد دركوچه اي

برد اوراتوي آب انبار دزد !

دايم ازقانون چرادرمي رود

هچمو متن و مطلبي فرّاردزد ؟!

دزدي خودرا چوگيرافتد كند

چون تمام دزدها انكار دزد !!

چون كه تو دزدي، پدر جد ّ تو دزد !

بنده را هم مثل خود انگار دزد !